پروفسور ویکتوریاتالوار از دانشگاه مک‌گیل و دستیارش پروفسور کانگ‌لی از دانشگاه تورنتو در مطالعات خود دو گروه از کودکان را در گروه سنی سه و چهارساله بودند در شرایط مختلف با هم مقایسه کردند.گروه اول در یک مدرسه خصوصی ثبت‌نام شده بودند که این مدرسه به روش‌های سنتی مثل استفاده از ترکه و فلک برای تنبیه دانش‌آموزان اداره می‌شد. گروه دوم نیز در مدرسه خصوصی دیگری ثبت‌نام شده بودند که شیوه اداره آن با سیستم‌های آزادانه‌تر و با مقررات آسان‌تر بود. رفتار تک‌تک کودکان به طور جداگانه در هر دو مدرسه تحت مطالعه قرا گرفت. به گزارش یونایتدپرس، در ادامه آزمایشات از کودکان خواسته شد در یک بازی «حدس بزن» شرکت کنند. متخصصان که در این بازی با کودکان همراه بودند. از آن‌ها درخواست می‌کردند وقتی در اتاق تنها هستند دزدکی به اسباب‌بازی‌ای که داخل اتاق گذاشته شده بود، نگاه نکنند. تقریباً اکثر کودکان وقتی تنها می‌شدند به رغم توصیه متخصصان، این کار را انجام می‌دادند امّا نتایج ارزیابی‌ها معلوم کرد کودکانی که در گروه اول یعنی در مدرسه خصوصی با روش سنتی تنبیهی ثبت‌نام کرده بودند در پاسخ به این سوال که آیا دزدکی اسباب‌بازی را دیده‌اند، تقریباً همگی‌شان دروغ می‌گفتند و جواب منفی می‌دادند، در حالی که کودکان در گروه دوم که در مدرسه تنبیه نمی‌شدند، فقط حدود 50 درصد در مورد نگاه‌کردن به اسباب‌بازی دروغ می‌گفتند.(ادیب)
برچسب‌ها: تنبیه بدنی , دروغگویی و کودکان